ALAY ETMENIN CEZASI
Haci Bayram-i Veli'nin dogdugu Zülfadl (Sol-Fasol) köyünden bir genç askere çagrilmisti. Yetim olan bu temiz genç, babasindan kalma birkaç altinini, annesinden kalan hatira bilezik ve küpleri emanet edecek bir kimse bulamadi. Hepsini küçük bir çekmeceye koyup, Haci Bayram-i Veli'nin türbesine getirdi. Türbeyi ziyaret edip;
"Ya hazret-i Haci Bayram-i Veli! Beni vatani vazifemi yapmak için çagirdilar. Annemden ve babamdan kalma su hatiralari emanet edecek bir kimse bulamadim. Bu küçük çekmeceyi zati alinize emanet birakiyorum. Eger askerden dönersem, gelir alirim. Sayet dönemezsem, istediginiz bir kimseye verebilirsiniz!" diye münacaat etti.
Sonra çekmeceyi sandukanin kenarina koyarak ayrildi.
Aradan yillar geçti. Gencin askerligi bitti ve emanetini almak üzere Haci Bayram-i Veli'ye geldi. Ziyaretini yapiktan sonra, çekmeceyi koydugu yerde buldu. Hiç dokunulmamisti.
Orada türbeyi bekleyen türbedara;
"Bu çekmece benimdir. Askere gitmeden önce emanet birakmistim. Simdi aliyorum." dedi.
Türbedar;
"Tabi, alabilirsen al. Çünkü ben, bir defasinda bu çekmecenin yerini degistirmek istedim. Fakat bütün ugrasmalarima ragmen yerinden bile oynatamadim. Bunda bir hikmet oldugunu düsünerek, bir daha elimi bile sürmedim."
Genç, çekmecenin yanina gelip, Haci Bayram-i Veli'ye tesekkür etti ve emanetini alarak köyüne döndü.
ALAY ETMENIN CEZASI
Gavs-ül-Memdüh hazretleri, bir gün dergahin önünde otururken Abdürrahim Efendiyi huzür-i seriflerine çagirdi. Sam'a gidip gitmedigini sordu. O da;
"Gitmedim efendim" deyince;
"Su tarafa bak bakalim ne göreceksin?" buyurdu.
Isaret ettigi yöne baktiginda, yemyesil bahçeleriyle, Sam'in karsisinda durdugunu hayretle gördü. Sam'i merakla seyrettigini gören Gavs-ül-Memdüh;
"Abdürrahim! Bosi köyü buradan uzakta midir görülebilir mi?" buyurunca, rüyadan uyanir gibi Sam gözlerinden silindi ve hocasina;
"O köy buraya uzaktir, görünmez efendim." diye cevap verdi.
Bunun üzerine;
"Dogu tarafina bak!" buyurdu.
O anda küçük bir tepenin yamacinda kurulmus olan Bosi köyü gözünün önüne geldi. O anda köyün bir kenarinda, Gavs-ül-Memdüh'un talebelerinden birkaç tanesi oturmus sohbet ediyorlardi. Köy bekçisi de yanlarinda sirt üstü uzanmis yatiyor, talebelerle alay ediyordu.
Gavs-ül-Memdüh;
"Abdürrahim! Bekçinin arkadaslarinla alay ettigini görüyor musun?" diye sordu.
O da;
"Görüyorum efendim. Eger müsaade buyurursaniz hemen hakkindan geleyim." diye sordu.
Hocasinin hiç cevap vermemesinden cesaretlenerek ayagini hizla bekçiye dogru salladi. Allahü tealanin izniyle, ayagi bekçinin tam karnina isabet etmis ki, birden karnini tutmaya ve feryad etmeye basladi. Bir daha vuracakti, fakat Gavs-ül-Memdüh;
"Yeter ya Abdürrahim!" buyurunca, durdu.
Bosi köyü de gözünden kayboldu. Hocasinin bu kerametlerine hayran kalmisti.
Aradan on gün geçmisti. Bosi köyünün bekçisi, yüzü sarili bir halde Gavs-ül-Memdüh'un huzüruna çikarildi. Agzi sol kulagina kadar egilmisti. Egilen taraf kiris kiris olmus, diger tarafi da davul zari kadar gerginlesmisti. Bu sebeple ne agladigi ne güldügü, ne de konustugu anlasiliyordu. Zor konusabilen bekçi;
"Aman ya Hocam! Allahü tealayi zikreden talebelerinle alay ederken, birisi siddetle karnima vurdu. O anda bütün vücüdum hareketsiz kaldi. Agzim da bu hale geldi. Bundan böyle hatami anladim ve tövbe ettim. Ne olur beni affediniz ve agzimin eski hale gelmesi için dua ediniz." diyerek agladi.
Gavs-ül-Memdüh onun bu durumuna çok üzüldü. Merhamet edip ellerini kaldirarak dua etmeye basladi. Sonra mübarek elini bekçinin yüzüne sürdü. O anda bekçinin agzi, Allahü tealanin izniyle eski haline geldi.
Kaynak: Evliyalar Ansiklopedisi, Ihlas Yayinlari
Anasayfa 
Cinsiyet
